Biblioteka OpenLayers bywa często krytykowana za duży rozmiar. Istotnie, prawie 1 MB kodu JavaScript robi wrażenie – dla porównania Leaflet-js „waży“ 92 kB, a Polymaps zaledwie 32 kB. Nie wolno jednak zapominać o tym, że różnice te nie biorą się z niczego. Liczba dostępnych funkcji oraz akceptowanych formatów danych jest dużo dłuższa właśnie w OpenLayers i często są one niezbędne do zbudowania aplikacji spełniającej wszystkie oczekiwania.
Nie znaczy to jednak, że jesteśmy skazani na ładowanie tak obszernej biblioteki za każdym razem. Poniżej opiszę kilka sposobów, które pozwalają na ograniczenie ilości pobieranych danych przy zachowaniu pełnej wymaganej funkcjonalności.
Jest to usługa przeglądania danych przestrzennych przez sieć Internet.
a teraz po ludzku…:)
Zbiory danych przestrzennych np. ortofotomapy, mają tę wadę, że zajmują mnóstwo pamięci (ważą tysiące gigabajtów). Przechowywane są na “centralnych serwerach”. Żeby wyświetlić ortofotomapę na swoim monitorze, trzeba ją fizycznie przesłać z serwera do komputera. Gdyby przesyłać je w oryginalnej formie, zajęłoby to wieki, przeciążyło serwery, łącza i nie miałoby większego sensu.
I w tym momencie używamy WMS. (Poniższy rysunek czytamy od prawej do lewej i z powrotem)